Szanowni Państwo

       Przed nami kolejna, już 42. Konferencja Naukowa "Spotkania Kliniczne Chirurgów Dziecięcych z Pediatrami". Podejmując się przewodniczenia temu dorocznemu wydarzeniu miałem świadomość wcześniejszych zobowiązań – podtrzymania tradycji. Tą tradycją krakowskich „Spotkań klinicznych” jest organizacja interdyscyplinarnego forum środowiska chirurgów dziecięcych różnych specjalności i pediatrów. Od wielu lat staraliśmy się tworzyć warunki do wspólnej debaty naukowej pediatrów i chirurgów dziecięcych. Wiedza w specjalnościach pediatrycznych musi się przenikać, dzięki krakowskim spotkaniom mamy szansę dowiedzieć się jakie nowości i udoskonalenia wprowadzono w ostatnim czasie, jakimi sukcesami mogą podzielić się z nami Koleżanki i Koledzy z krajowych ośrodków. Coroczna wymiana doświadczeń i podejmowana dyskusja mają ogromne znaczenie, zgodnie z zasadami wyznawanymi od dawien dawna. Warto przypomnieć słowa znamienitego polskiego uczonego o międzynarodowej sławie Napoleona Cybulskiego z Jagiellońskiej Wszechnicy, który pisał na łamach Przeglądu Lekarskiego w 1889 roku: ...W sprawach naukowych dyskusja i krytyczne zastanawianie się nad faktami lub zjawiskami, nad metodami, za pomocą których te zjawiska są spostrzegane lub badane, są jedyną rękojmią postępu, jedyną drogą prowadzącą umysł ludzki do prawdy.

       W tym samym, pamiętnym roku, odbył się w Krakowie pierwszy Zjazd Chirurgów Polskich. Wtedy to Hilary Schramm, ojciec chirurgii dziecięcej w Polsce, zaprezentował swe oryginalne doświadczenia dotyczące leczenia gruźlicy kostno-stawowej u dzieci. Nie trzeba nikogo przekonywać, że chirurgia kostna, mająca długą i piękną tradycję w Krakowie i w Polsce, to jeden z najważniejszych działów medycyny wieku dziecięcego. 42. "Spotkania Kliniczne Chirurgów Dziecięcych z Pediatrami" będą świetną okazją dla uczczenia 30-lecia działalności Oddziału Ortopedyczno-Urazowego. Chcielibyśmy w odrębnych sesjach poświęconych chirurgii ortopedycznej podsumować działalność tej specjalności na przestrzeni trzech dekad, omówić co udało się osiągnąć i jakie mamy oczekiwania na przyszłość.
       Czasy po transformacji ustrojowej w kraju, która rozpoczęła się w 1989 roku, niemal pokrywają się historią Oddziału Ortopedyczno-Urazowego w naszym szpitalu. Początkowo dominował dotkliwy brak środków, zadłużenie kraju i rozpoczęta reforma wszystkiego co dotyczyło funkcjonowania kraju, nie sprzyjały medycynie. Pojawiło się zjawisko nieznane wcześniej w socjalistycznym systemie centralnego sterowania – bezwzględne kalkulowanie wydatków, drastyczne cięcia budżetowe. Szczęśliwie przetrwaliśmy ten trudny okres, teraz, pomimo zadłużenia szpitalnictwa, o wiele bardziej optymistycznie możemy mówić o zabezpieczeniu potrzeb w ortopedii dziecięcej, jak i w wieku innych działach medycyny wieku rozwojowego.
      W 2018 roku obchodzimy ważne dla dziejów narodu stulecie państwowości. Minione stulecie, burzliwe, pełne wydarzeń wzniosłych ale i tragicznych było okresem w dziejach Polaków, kiedy ochrona zdrowia poddana została ciężkiej próbie. W tak dramatycznych czasach nie może dziwić, że medycyna wieku dziecięcego nie miała najlepszych warunków rozwoju. Była spychana przez inne działy lecznictwa, wobec smutnej prawdy, że wartość zdrowia dewaluuje się w obliczu innych narodowych trosk. Niestety w takich czasach los dziecka okazuje się najbardziej tragiczny, a medycyna dziecięca przestaje być priorytetem.
     Dzisiaj – po dziejowych przemianach polskim fenomenem pozostaje uzyskiwanie dobrych wyników leczenia, niskich wskaźników umieralności dzieci w poszczególnych specjalnościach, w tym śmiertelności noworodków, stawiając nas w czołówce europejskiej, przy kilkakrotnie mniejszych kwotach bezwzględnych przeznaczanych na leczenie pacjenta, niż w najbardziej rozwiniętych krajach. Ba, wydajemy znacząco mniej niż np. nasi południowi sąsiedzi. Wszyscy interesujący się możliwościami ekonomicznymi ochrony zdrowia w kraju zdają sobie sprawę z niebezpiecznie niskiego odpisu środków budżetowych na cele medycyny. Niestety politycy wciąż nie są na tyle odważni, aby ten odpis radykalnie zwiększyć.
      Przewlekle uboga polska medycyna, niedofinansowana, obciążona nadmiernie i kulejąca, wciąż krytykowana, ma przecież swoje wielkie sukcesy, nie tylko jednostkowe. W niektórych specjalnościach - w neonatologii, perinatologii, różnych działach chirurgii dziecięcej, transplantologii i w kilku innych osiągnęliśmy światowy poziom. Za tymi sukcesami stoi pasja, przedsiębiorczość naszych Koleżanek i Kolegów walczących z determinacją o środki finansowe, nasza ciężka praca, aby uzyskać dobre wyniki. Jeśli z tej perspektywy spojrzymy na finansowe zabezpieczenie potrzeb zdrowotnych w pediatrii i chirurgii dziecięcej w kraju - to chyba powinniśmy być dumni z tego co osiągnęliśmy. Jeśli weźmiemy poprawkę na to, z jakiego poziomu startował naród polski uzyskawszy niepodległość, jakie zmienne losy spotkały nas w XX wieku, jak trudne czasy przeżyliśmy w półwieczu powojennym to przecie lamenty i narzekania nie zawsze są uzasadnione. Lubimy narzekać – ale mamy coraz piękniejsze obiekty służące opiece zdrowotnej, nowocześnie wyposażone oddziały i laboratoria a pediatrzy współpracujący z chirurgami dziecięcymi potrafią z powodzeniem rozwiązywać najtrudniejsze problemy.
 
      Jak w roku ubiegłym 42. Konferencja Naukowa będzie odbywać się w Auli im. Macieja Leona Jakubowskiego w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie. Wszystkie zapytania organizacyjne należ kierować do Biura Organizacyjnego Symposium Cracoviense, a merytoryczne do członków Komitetu Naukowego. Prosimy o nadsyłanie prac, które będziemy kwalifikować do wygłoszenia, w wyznaczonych ramach tematycznych, albo zaliczymy do sesji plakatowej.
    Zapraszamy do wysłuchania wykładu inauguracyjnego naszego wyjątkowego Gościa Profesora Jerzego Woya-Wojciechowskiego, Honorowego Prezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, wspaniałego kompozytora i pianisty. Któż z nas nie pamięta jego autorstwa i kompozycji przebojów wyśpiewanych niegdyś przez Piotra Szczepanika? Wykład „Medycyna i muzyka czyli sztuka i cierpienie” zapewne zachwyci wszystkich uczestników.
Zachęcamy do przyjazdu nasze Koleżanki i Kolegów z całego kraju. Do Krakowa przyjechać co roku po prostu trzeba – wysłuchać wykładów, poczuć atmosferę prawdziwie uniwersyteckiego miasta z jego niepowtarzalnym urokiem, kulturą, sztuką i gościnnością.


Prof. dr hab. Janusz Skalski
Dyrektor Instytutu Pediatrii WL UJ CM w Krakowie
Przewodniczący Komitetu Naukowego

Prof. dr hab. Krzysztof Fyderek
Dyrektor Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie